De laatste fietsdag

24 oktober 2021 - Vlissingen, Nederland

Zaterdag 23 oktober, dag 18

Koksijde - Vlissingen, ongeveer 100 km

Naar huis

Aan alles komt een eind, zo ook aan deze fantastische fietsreis. Wat heb ik genoten van het fietsen, de mensen die ik heb ontmoet en hun verhalen, de prachtige landschappen, de mooie gebouwen en monumenten. Eigenlijk ging het me er helemaal niet om Parijs en de bron van de Schelde te halen. Nee, ik wilde onderweg zijn en genieten van alles wat op mijn pad kwam en dat heb ik met volle teugen gedaan. Ik verwachtte niks, ik stelde me open en zo werd alles bijzonder. De kunst is om het te zien en zelfs de kleinste dingen te waarderen. Zoals een kind dat vraagt wat je aan het doen bent, snoepjes die uit een bedrijfsbusje voor je voeten worden gegooid, mensen die je glimlachend nakijken, een fietsenmaker die extra zijn best doet om je fiets weer helemaal in orde te maken, een jacuzzi die speciaal voor jou wordt aangezet, een pak koekjes dat je meekrijgt voor onderweg, een kaartje dat je in je hand krijgt gedrukt zodat je de volgende keer als je boekt minder hoeft te betalen, een gastheer die speciaal voor jou een oude kaart van Nederland tevoorschijn haalt, de blije blik van een groepje mannen zodra je bij hen aan tafel aanschuift, een gastvrouw die speciaal voor jou fruit uit eigen tuin haalt, mensen die zich ook openstellen voor jou en hun verhaal vertellen. Al die kleine gebaren waaruit blijkt dat je welkom bent, dat je hier mag zijn op die bepaalde plek op dat moment, dat geeft zo'n reis een extra dimensie, althans dat vind ik. Ik vond het leuk om mijn belevenissen op te schrijven en ze met jullie te delen. Jullie enthousiaste reacties gaven mij het gevoel dat ik de reis niet alleen maakte. Nogmaals hartelijk dank daarvoor!

De laatste dag

Om 08.30 uur schuif ik bij Nele, mijn gastvrouw, aan voor het ontbijt. Bij uitzondering ontbijt ze samen met een gast. Ze vertelt me dat ze dat eigenlijk maar weinig doet omdat ze vaak merkt dat mensen dat niet op prijs stellen. Dat verbaast me enigszins want ik had zelf het idee dat mensen die op de fiets of te voet rondtrekken en lid zijn van 'Vrienden op de fiets' juist een dergelijk logeeradres uitkiezen vanwege het leuke, sociale contact met de gastheer of gastvrouw. Het gaat niet alleen om het belang van een dak boven je hoofd, een bed en wat eten, maar je geeft als gast toch ook iets terug. 'Oh, nee', reageert ze, 'zo is lang niet iedereen.' Ook vertelt ze me dat er soms mensen komen die lid zijn van deze stichting, die hun auto bij haar voor parkeren, hun grote, dikke koffers eruit pakken en onder het mom van dat ze gaan 'stappen' hier een goedkope strandvakantie komen vieren.

We zitten gezellig te kletsen, het ontbijt met alles erop en eraan is heerlijk. De tijd vliegt om en ik vind het jammer dat ik om half tien toch op moet stappen in verband met een lange fietstocht, vandaag. Er staat me namelijk niet minder dan 98 km peddelen te wachten tot Breskens. Ik krijg nog een pak koekjes mee voor onderweg en ze geeft me de tip om de volgende keer ook eens bij haar zus in Sint Kruis op Zeeuws-Vlaanderen te overnachten. Wie weet, mocht ik daar stranden... Zo neem ik ook weer afscheid van dit leuke adres. Eigenlijk is me nog geen enkel adres tegengevallen. Ieder onderkomen was heel anders en het was altijd goed. 

Ik vertrek in Noordoostelijke richting. Even ben ik in de war als ik naar de zonnestand kijk. Ik vind namelijk dat ik teveel naar het Zuidoosten rijd en dan zou ik dus de verkeerde kant uit gaan. Ik controleer het op mijn apparaatje, maar daar staat toch echt Veerhaven Breskens als bestemming ingevoerd. Waarschijnlijk zal het ermee te maken hebben dat het apparaat een grote kustplaats probeert te omzeilen. Zolang ik maar geen Franse teksten op borden zie, zal de richting wel kloppen.  

Het platteland van West-Vlaanderen waar ik doorheen fiets is vlak en in eerste instantie ook erg kaal. In de omgeving van Brugge word ik gelukkig getrakteerd op wat bos, maar daar wil de navigatie weer over onverharde paden. Ik twijfel of ik dit zal doen. Toch besluit ik even door te bijten omdat ik graag op tijd bij de boot wil zijn. Mijn intuïtie is goed want het blijken steeds maar stukken van een paar honderd meter te zijn.

Ik weet dat de boot vanuit Breskens ieder uur om 18 over vertrekt. Aanvankelijk denk ik de boot van 15:18 uur nog te kunnen halen. Ik moet mezelf er echt toe dwingen dit uit mijn hoofd te zetten want dat zou betekenen dat ik helemaal geen pauze meer kan nemen en dan is het nog maar de vraag of ik die boot wel haal. Dit blijkt een verstandige beslissing te zijn want als ik ergens in België mijn middagmaaltijd naar binnen heb gewerkt, reken ik uit dat ik van nu af aan met een gemiddelde van minimaal 17 km per uur moet fietsen om de boot van 16.18 uur nog te kunnen halen. Nou, je wil niet weten hoe ik even later door Brugge dender!  Mensen die me tegemoetkomen, moeten er gewoon om lachen als ze me voorbij zien flitsen over kleine bruggetjes. Ik lijk wel gek! 

Tijdens mijn fietsreis naar Parijs, dus vanaf de tweede week, heb ik geen enkele Nederlandse auto of vrachtwagen gezien tot vlak bij de Nederlandse grens. Dat bevreemdt me eigenlijk wel. Pas bij Maldegem zie ik na zo'n twee weken de eerste Nederlandse auto weer rijden. Vlak daarna steek ik de grens over en veranderen de borden plotseling in blauw met wit. En tot mijn verrassing kom ik nog door Sint Kruis ook. Nou, Nele je moet de groeten van je zus hebben! Omdat ik op het laatst toch nog wat tijd over heb, maak ik nog wat kiekjes van Zeeuws-Vlaanderen. Toch wel mooi die uitgestrektheid van dit stukje Zeeland. 

Bij de veerhaven vertel ik mijn verhaal uiteraard ook aan de kaartjesverkoopster. Ze kijkt me vol verbazing aan. 'Wat? Bent u helemaal op de fiets naar Parijs geweest? Toch niet in één dag hè?' Nee, ik ben wel gek, maar zo extreem ben ik nou ook weer niet. Overigens vertelde de eigenaresse van de fietsenzaak in België waar ik mijn fiets had laten repareren, dat een dame bij hen in het dorp wel in één dag op de fiets naar Parijs was gefietst en weer terug. Dat deed ze om zichzelf uit te dagen en haar grenzen te verleggen. Daar moet ik dus echt niet aan denken! En zoals ik al eerder zei, ook al klinkt het waarschijnlijk erg cliché: het is niet het doel wat het meeste plezier geeft, het gaat om het traject ernaar toe, het onderweg zijn, althans dat vind ik. Ons hele leven bestaat immers uit 'onderweg zijn'. En het is de kunst om van dat 'onderweg zijn' te genieten. Nou dat heb ik tijdens deze reis wel geleerd. Want wat was het leuk om Frankrijk op deze manier te zien, te voelen, te ruiken, te horen en te spreken. Ik reed als een soort pelgrim van plek naar plek, soms op 'de ploeg' met wat regen en tegenwind, maar veel vaker in 'mijn cabriolet' met de wind in de rug en de zon in mijn gezicht. Frankrijk, Fransen en jullie Nederlanders in Frankrijk, maar ook de Belgen waar ik een goed verblijf vond en waarmee ik leuke contacten had, wat hebben jullie me goed gedaan! Dankjewel voor de reis van mijn leven tot nu toe! 

Zo steek ik na tweeënhalve week de gigantisch brede Westerschelde weer over en denk terug aan dat kleine stroompje in Frankrijk. En ik realiseer me dat ons leven net als het water van deze rivier zijn loop neemt, maar dat we toch ook voor een groot deel zelf verantwoordelijk zijn voor de loop van onze eigen rivier. Blijven we dat kleine stroompje en veilig binnen onze oevers of durven we er ook wel eens buiten te treden en wat breder en verder te stromen? Misschien iets om eens over na te denken.    

Ik wil graag eindigen met het gedicht 'Ode aan de Schelde'  

Ode aan de Schelde

Hier sta ik dan bij jouw bron,
vol verwachting als een kind,
op de plek waar jij begon
en telkens opnieuw begint.

Je zult me niet geloven,
hier stel je nog weinig voor,
maar door water van land
en van boven,
stroom je weldra krachtig door.

Veel rivieren zullen je vinden,
ze gaan graag met je in zee.
Rivieren die zich met je verbinden,
geven je veel ballast mee. 

Je zult grote schepen dragen
met containers huizenhoog.
Toeristen zullen je verkoeling vragen,
een enkele boer heeft je liever droog.

Maar wees zeker niet bescheiden,
want je bent van groot belang,
niet alleen nu, in recentere tijden,
nee dat ben je al eeuwenlang.

Schatten zijn in jouw water gevonden,
havens aan jouw oevers gesticht,
steden heb je met zee verbonden,
bedrijven zijn voor jou opgericht.

Ook is er veel om je gestreden,
je bommen en wrakken zijn het bewijs.
Velen hebben door jou geleden;
voor vrede vroeg jij een hoge prijs.

Vol verwachting bij jouw bron
met helder water en PFAS vrij,
verklap ik je graag
waar dit gedicht begon.
Dat was aan jouw monding,
hier ver vandaan,
op jouw Zeeuwse klei. 

Ik wens iedereen een behouden vaart in zijn leven en spring af en toe ook eens in het diepe! 

Een hartelijke en sportieve fietsgroet!

Lydia Wisse


 

9 Reacties

  1. Anne-Marie:
    25 oktober 2021
    Dank je wel dat je je reis met ons hebt willen delen. Ik heb genoten van je verhalen. Voor herhaling vatbaar!
  2. Epjan kwast:
    25 oktober 2021
    Hoi Lydia, veel dingen herken ik zeker de plaatsen waar we overnacht hebben en de vriendelijke mensen bv de jongen die stopt met zijn auto en vraagt of hij misschien moet helpen. Je hebt een prachtige tocht gemaakt en wat fijn weer heelhuids thuis. Blijf van de herinneringen genieten ☺️
  3. Rob Kouwenhoven:
    25 oktober 2021
    Hallo Lydia, Gelukkig ben je weer heelhuids thuis in Vlissingen. Het waren boeiende verhalen. Dank dat je dit met ons hebt willen delen. Misschien kun je er nog iets over vertellen tijdens de conversatielessen. 🙂
  4. Natasja Engels:
    25 oktober 2021
    Wat mooi om allemaal te lezen over je avontuur! Goed gedaan Lydia en welkom thuis🙂
  5. Freek:
    25 oktober 2021
    Lydia, ik heb genoten van de verhalen die je voor ons hebt opgeschreven. Waarschijnlijk is dat nog maar een klein deel van wat je beleefd hebt!! Fijn dat je zoveel "mooie" mensen hebt ontmoet. Tot volgend jaar😉
  6. Corrie Koster:
    26 oktober 2021
    Beste Lydia, geweldig genoten van alle mooi weergegeven verhalen zo echt. En fantastisch dat je dit hebt volbracht ! en je horizon hebt verbreed. Wat zal je volgende bestemming zijn ???? We zeggen welkom thuis.
  7. Nele vandendriessche:
    26 oktober 2021
    wat heb je een vlotte en aangename pen Lydia, werkelijk een plezier om dit te lezen. Het ga je goed en laat vooral die spirituele zoektocht en vreugdevolle drijfkracht nooit los, alles begint misschien nu pas .... Hartelijke groeten en misschien ooit, tot weerziens ergens ....
  8. Patty Bijleveld:
    28 oktober 2021
    Lydia, wat dapper dat je deze reis gemaakt hebt en dankjewel voor het meegenieten dankzij je leuke verhalen.
  9. Ria Vervaeke:
    9 november 2021
    Dag Lydia, een fantastisch verhaal, prachtig geschreven! Zojuist heb ik in 1 ruk de beschrijving van je fietstocht gelezen. Jullie waren bijzonder aangename gasten en ''vrienden op de fiets' is een prachtige organisatie.