Pinksteren

5 juni 2022, Quebec

‘Wie viert er nou nog Pinksteren?’, vroeg een collega zich een paar maanden geleden hardop af. Ik stak mijn vinger op. ‘Ik’, zei ik, ‘maar ik ben waarschijnlijk één van de weinigen.’ Het was een legitieme vraag op dat moment, want het ging over de feestdagen waarvoor we in Nederland vrij krijgen, en wat dat betreft komen de moslims er zeer bekaaid vanaf. Alle religieuze vrije dagen in Nederland zijn immers christelijk.

Voor mij is Pinksteren een belangrijk feest, het feest van de verbinding dat ik graag in het buitenland vier, en dan maakt het voor mij niet uit in wat voor kerk ik ben. Ik wil me als christen door de Heilige Geest verbonden voelen met de rest van de wereld.  

Die ochtend ga ik op advies van de receptionist op zoek naar de kathedraal basiliek om daar de mis van 9.30 uur bij te wonen. Ik heb van tevoren goed gekeken hoe ik moet lopen en eigenlijk verwacht ik dat het net zo makkelijk zal gaan als gisteren toen ik van het station naar het hotel liep. Maar dan moet je, als je het hotel uitstapt wel de juiste richting uit lopen en dat doe ik dus niet. Ik denk dat ik naar rechts moet, maar ik moet naar links. Mijn richtingsgevoel is nooit mijn sterkste punt geweest en met de hoogteverschillen hier ben ik al gauw het overzicht kwijt. De basiliek zou op zijn hoogst tien minuten lopen zijn, maar ik loop vijftien minuten de verkeerde kant op. Voordat ik dat in de gaten heb, ben ik te laat en ik besluit dan maar de stad een beetje te verkennen. Ik slenter wat langs de terrassen en zie mooie, oude huizen en gebouwen. Quebec heeft echt een prachtig oud centrum.

Per toeval kom ik bij de basiliek terecht. Ik zie toeristen naar binnen stappen en ik doe hetzelfde. Achterin de kerk staan vrijwilligers de nieuwsgierige mensen op te wachten. Een man komt naar me toe en zegt in het Frans: ‘U kunt kiezen: of u gaat in de kerk zitten om de dienst bij te wonen, of u blijft achter in de kerk staan om de kerk vanaf daar te bezichtigen.’ Sommigen proberen toch wat verder te komen, maar zij worden resoluut tegengehouden. Zelf besluit ik achter in de kerk te blijven staan. Ik stel me graag bescheiden op en als het te lang duurt kan ik altijd nog stilletjes vertrekken. De dienst is indrukwekkend. De aartsbisschop in het rood gekleed, gaat voor en verkondigt ons de blijde boodschap van het evangelie. Het gaat over samen volharden in het geloof ondanks alle tegenslagen in het leven. Daarna wordt er prachtig gezongen door een sopraan. Na een uur houd ik het voor gezien en glip samen met andere toeristen de kerk uit.

Daarna loop ik richting het kasteel, Château Frontenac, op de heuvel. Het ziet er bijzonder indrukwekkend uit. Het is een Europees ogend historisch gebouw dat eind negentiende eeuw door de Canadese spoorwegen gebouwd is om het luxe reizen per trein te stimuleren. Vanaf het houten plateau daaronder is het uitzicht over de brede Sint Laurens rivier magnifiek. Ik zie in de verte de heuvels en een brug. Aan de overkant recht tegenover Quebec zie ik een andere stad, Lévis, liggen.

Opeens wordt mijn oog getrokken door een enorm cruiseschip in de rivier. Als ik het goed zie is het een boot van de Holland America Line (de HAL). Het interesseert me omdat een oom van me vroeger op een van de schepen gewerkt heeft. Ik besluit af te dalen om het schip van wat dichterbij te bekijken. Het blijkt de Zaandam te zijn. Later hoor ik van een gids dat jaarlijks zo’n 200.000 toeristen van cruiseschepen deze stad bezoeken en dat kan ik me goed voorstellen.

Het is hier echt prachtig. Ik loop nog een stuk de andere kant op en kom bij een groot fort terecht dat gedeeltelijk onder de grond ligt. Steeds is het uitzicht over de rivier majestueus! Quebec heeft een totaal ander karakter dan Montreal, veel minder hoogbouw en het is een echte ambtenarenstad want vanuit deze plaats wordt de provincie bestuurd. Het doet allemaal zeer Europees aan. Ik vind het verschil tussen deze twee steden mooi. Dat maakt de reis voor mij interessant en afwisselend. Door de prachtige vergezichten over de rivier en de uitgestrektheid, en dat geldt voor beide steden, heb je ook niet het idee dat je opgesloten zit in een benauwde stad. Natuur en bebouwing zijn hier zeer nauw met elkaar verweven.