Quebec

6 juni 2022, Quebec

Op het houten plateau onder het kasteel eet ik onder een blauwe hemel, mijn ijsje op. De temperatuur is aangenaam, zo´n 22 graden, en ik geniet van de voorbijgangers en de straatmuzikanten. Een man zingt uit volle borst in het Spaans en begeleidt zichzelf op zijn gitaar en dat doet hij goed. Het is me al eerder opgevallen dat het niveau van de straatmuziek in Canada hoog is. In Montreal stond een vrouw als een echte popster op een pleintje te zingen en hier is het beeld niet anders. Het lijkt wel of ze hiervoor geselecteerd zijn.

Het is zo rond het middaguur en ik zie verschillende mensen met hun hond voorbij komen, kleine hondjes, herdershonden, labradors. Misschien laten ze die even snel uit in hun pauze. Maar het zijn niet alleen honden die uitgelaten worden, nee, ook andere dieren worden hier blijkbaar uitgelaten. Een man loopt alsof het de normaalste zaak van de wereld is met een grote wurgslang om zijn nek gewoon tussen de mensen door. Uiteraard houdt hij het beest goed onder zijn kop vast. Het ziet er allemaal heel relaxt uit. Overal waar hij komt, zie je mensen verschrikt opkijken en vooral oudere dames gillen van schrik als de man plotseling naast hen opduikt. Ik vind het wel een fascinerend gezicht, al voel ik niet de behoefte om naar de man toe te lopen en de slang even aan te raken zoals sommige mensen dat doen.

´s Middags maak ik een toeristische rondtoer met een open bus door de stad. Ik verbaas mezelf want normaal gesproken zou ik dat niet zo gauw doen. Ik denk begrepen te hebben dat de toer twee uur duurt. Het kost 30 CAD en dat vind ik best prijzig, maar ach voor twee uur valt het tarief ook wel mee. Er zijn echter problemen met de betaalautomaat en ik denk dat ik net zo lang in de rij voor de bus heb gestaan als dat ik er in in gezeten heb. De toer duurt namelijk niet langer dan 30 minuten. Wel hoor en zie je weer eens wat andere dingen zoals de zilveren daken waar vaak een hekje voor zit om de sneeuw en het ijs in de winter tegen te houden. Als je in Quebec een huis wilt kopen, dan betaal je daar gemiddeld 450.000 CAD voor. Vancouver is de duurste stad van Canada. Daar kost een woning gemiddeld 1.000.000 CAD. Verder is het altijd interessant om iets over het ontstaan van de stad te horen waarin je verblijft. Jacques Cartier was in 1535 de eerste Fransman die er voet aan land zette, maar in die periode had Frankrijk nog geen belangstelling voor dit gebied. Quebec werd officieel op 3 juli 1608 gesticht door Samuel de Champlain. Hij bouwde de eerste permanente nederzetting van de Franse kolonie Nieuw Frankrijk. Quebec heeft haar naam te danken aan haar ligging: de plek bij de versmalling van de Sint Laurens rivier, daar waar de Sint Charles rivier erin uitmondt. Quebec (Kebek) betekent in de Algonquin-taal (een Indiaanse taal) vernauwing. De indiaanse jagers en vissers waren de eerste bewoners van dit gebied.   

Na de rondtoer loop ik langs de overheidsgebouwen zoals het parlementsgebouw dat grenst aan een leuke straat met restaurantjes. Ik twijfel of ik daar wat ga eten, maar ik besluit toch nog even bij de haven te gaan kijken om te zien wanneer ik de ferry naar de overkant kan nemen. Dat staat namelijk nog op mijn verlanglijstje voor een van de volgende dagen.  

In de buurt van de haven plof ik neer op een terras voor een drankje en besluit even later daar ook wat te gaan eten. Aan het tafeltje naast mij zit een stel dat ik iets ouder dan mijzelf schat. We zeggen elkaar vriendelijk gedag, we glimlachen eens naar elkaar en blijkbaar wek ik hun nieuwsgierigheid want ze beginnen een praatje met me. François en Hélène zijn een spontaan 'motorstel'. Ik vind het erg gezellig om met twee loco’s te spreken die zo open en toegankelijk zijn. Ik merk dat ze het heel bijzonder vinden dat ik als Nederlander een beetje Frans spreek. ´Waar heb je dat geleerd?’, vraagt François me verbaasd. ‘Op school’, antwoord ik nonchalant. ‘Dan heb je wel op een hele goede school gezeten, zeg!’ Ik heb op dat moment geen zin om over mijn studie bachelor vertaler Frans te vertellen en dat het me bloed, zweet en tranen heeft gekost om na al jarenlang met deze taal bezig te zijn, nu op een beetje fatsoenlijke manier deze taal te kunnen spreken. Ik ben benieuwd hoe het leven hier in de winter is en stel hun er een paar vragen over. 'Je moet je er gewoon op instellen en dan is het prima vol te houden; warme kleding, lagen over elkaar, goede laarzen', antwoorden ze. Het leven in Lévis is iets goedkoper dan in Quebec en het is er wat landelijker. Als ik vertel dat ik iedere dag op de fiets door weer en wind naar mijn werk rijd, staan ze echt perplex. Ik vermoed dat ik die avond bij hen thuis nog lang stof voor een gesprek ben.

Het eten dat ik heb besteld vormt voor mij als ongeoefende mes- en vorketer een ware uitdaging om fatsoenlijk naar binnen te krijgen. De Poutine is goed te doen, maar de kleine, nou ja kleine, salade bestaat uit heel heel veel slablaadjes gecombineerd met wat andere rauwkost. Er zit ook dressing doorheen, maar die proef en zie je nauwelijks. Ik zit alles als een konijn op te eten en dat gaat niet helemaal vlekkeloos, er valt regelmatig wat op mijn schoot en op de grond. Maar het is gezond dus dat is voor mij de motivatie om niets op mijn bord te laten liggen.

Even later loop ik door de stad terug naar het hotel en sta ik stil bij een bord om het verhaal te lezen van de 800 vrouwen die door de Franse koning in de zeventiende eeuw naar Quebec werden gestuurd om de bevolkingsgroei te stimuleren. Plotseling klopt er iemand op mijn schouder. Ik schrik. Het blijkt François te zijn. Hij lacht. Ha, ha, ik houd wel van een geintje.  

Moe, maar voldaan, kruip ik mijn bed in. Wat zal de volgende dag me weer brengen?