Op zoek naar de bron van de Schelde

13 oktober 2021 - Nurlu, Frankrijk

zaterdag 9 oktober, dag 4

Arras - Nurlu, ongeveer 43 km

Verbazingwekkend

Als we ’s ochtends vertrekken, is de wereld maar klein. Het is erg mistig! We zien geen mooie vergezichten zoals we dat de afgelopen dagen na iedere heuvel zagen. Om zelf toch goed zichtbaar te zijn, doen we de lichten van onze fiets maar aan. Af en toe prikt de zon een beetje door de wolken, maar nog niet echt overtuigend. Het geluid van treinen en het autoverkeer op de snelwegen, blijft lang hoorbaar in de mist. 

Als we over een landweggetje rijden, passeert een auto ons met hoge snelheid. De chauffeur doet zijn raampje open en gooit er nonchalant een blikje uit. Gelukkig komt het blikje niet voor onze fiets terecht, maar we zijn stomverbaasd en verontwaardigd dat iemand zoiets asociaals doet. Zulke dingen doen mensen dus blijkbaar echt!  

Gelukkig trekt de mist al spoedig op en breekt het zonnetje steeds meer door. Vlak voor een gehuchtje stoppen we even om iets uit de fietstas te halen. Plotseling stopt er een bedrijfswagen vlak bij ons en er springt een jongeman van een jaar of 20 uit. Hij loopt naar ons toe en vraagt ons of we hulp nodig hebben. We zijn verbaasd, maar het raakt ons dat zo’n jonge gast zich om ons bekommert! Hij gaat het gesprek met ons aan en wil van alles over onze fietstocht weten. Hij vertelt ons dat hier in de zomer wel meer fietsers voorbij trekken. Wat een leuk, spontaan gesprek is dit, zeg. Deze jongeman zal het wel redden in het leven!

20211010_130432

Gisteren hebben we besloten de cirkel iets kleiner te maken omdat we merkten dat het tamelijk pittig is om iedere dag zo’n zestig kilometer te trappen en mijn fietsmaat overweegt om toch een dag eerder naar huis te gaan. We hadden eerst het plan opgevat om naar Amiens te rijden, maar dat vergeten we maar. Onze bestemming van vandaag is Nurlu. Hier hebben we een chambre d’hôte geboekt. Nurlu blijkt een klein boeren dorpje te zijn. Ons verblijf ligt aan de rand van dit dorp. Het is een oude opgeknapte boerderij, echt een plaatje! Zodra ik de boerderij zie, voel ik me er al helemaal thuis. Als we zoeken naar de ingang en uitzoeken hoe de poort open moet, valt mijn fiets plotseling om. Ik raap hem verschrikt op en ik merk direct dat hij aan alle kanten aanloopt. Ook blokkeert het wiel als ik achteruit rij. Als dat maar goed komt, vraag ik me bezorgd af. Als we de poort gepasseerd zijn, worden we begroet door allerlei kippen die daar vrij rondscharrelen, een echt Ot en Sien decor! De gastvrouw is heel aardig en het is geen enkel probleem dat we al om 14.00 uur zijn gearriveerd. We krijgen de zolder boven hun huis toebedeeld. Het zijn twee prachtige kamers met in het midden een open ruimte. De bedden, een aantal pallets met daar bovenop een dik matras, zijn ook prima.

 IMG-20211011-WA0005IMG-20211011-WA0007

Omdat het nog vroeg in de middag is, besluiten we naar Péronne te fietsen en daar wat te gaan drinken. Péronne ligt hier zo’n 10 kilometer vandaan. Ik merk gelijk met schakelen dat mijn fiets niet meer de oude is. Regelmatig pakt er een versnelling niet en bij het klimmen klap ik soms naar voren omdat de versnelling dan plotseling weer wel het goede tandje grijpt. Het is wat behelpen, maar hij doet het gelukkig nog. Als we weer in België zijn, moet ik maar eens een fietsenmaker opzoeken die mijn fiets een grondige beurt kan geven. In Péronne drinken we op een terrasje in de herfstzon een heerlijk bakje koffie. Ook hier is het niet moeilijk om met de Fransen om ons heen een praatje te maken. Mijn fietsmaat kletst met iedereen en zo hebben we soms grappige gesprekken. Als we vertellen waar we mee bezig zijn, zie je de mensen vol bewondering naar ons kijken. Sommigen kennen de Schelde niet eens, laat staan dat ze weten dat de bron van deze rivier maar zo’n 30 kilometer hier vandaan ligt.

20211009_17591020211009_183708

We besluiten ’s avonds in de plaatselijke frietzaak, aan de rand van het dorp, even snel een patatje te halen. Dat blijkt een zeer goede keus te zijn. Mijn schotel friet met Kebab en salade is zo overdadig dat ik het haast niet op kan, en het is nog enorm lekker ook. Zo duiken we daarna met een volle maag ons bed in.  

20211009_185312

Foto’s

1 Reactie

  1. Natasja Engels:
    14 oktober 2021
    Houd vol! You can do it! Leuk steeds al die verhalen te lezen. Maarre je gaat nog steeds richting Parijs toch?