Dag 11, Enkeltje Walcherse kust - Mediterranée per fiets

Lugny – Sainte-Foy-lès-Lyon (bij Lyon) (105 km + 20 bonus km’s)

7 juni 2023

Loeizwaar

Ik moet eerlijk toegeven dat ik het traject vandaag heb onderschat. Ook ben ik eigenlijk veel te laat vertrokken. Ik denk dat het wel tegen tienen was.

Als ik 55 kilometer heb gefietst, heb ik het helemaal gehad met de route nationale waar ik al een halfuur over rijd met continu voorbij denderende vrachtwagens. Ik besluit een binnenweg in te slaan en mijn navigatie op ‘hoofdwegen vermijden’ in te stellen. Er komt 20 kilometer op de teller bij. Ik reken wat en ik denk: dat moet kunnen.

In het begin gaat het zeker, korte stijgingen wisselen korte afdalingen af, maar na verloop van tijd wordt het klimmen steeds langer en zwaarder, waarschijnlijk voelt dat ook zo omdat het behoorlijk warm is en ik moe begin te worden. Het prachtige landschap wordt steeds grilliger en de hoogteverschillen zijn steeds groter. Dit maakt de tocht echt fabuleus en compenseert de krachtsinspanning wel, maar ik begin het irritant te vinden dat de kilometers te langzaam afnemen. Gelukkig heb ik wel genoeg water en eten bij me, dus als het moet kan ik tot laat in de avond doortrappen. Toch heb ik er altijd een hekel aan om mijn gastadres te moeten laten weten dat ik later ben, zeker als ik ‘s avonds mee-eet en dat is vandaag het geval. Uiteindelijk zet ik mijn navigatie zo’n dertig kilometer voor de eindstreep weer op ‘hoofdwegen toestaan’ en prompt gaat er 10 kilometer af. Dat is dan weer een meevaller.

Als ik nog zo’n 10 kilometer moet, begin ik toch te twijfelen of ik wel vóór 19.00 uur (de gemelde uiterste aankomsttijd) zal arriveren. Zal ik nog een berichtje sturen of zou het toch lukken? Op dat moment heb ik mijn zonnebril even afgedaan. Door de warmte glijdt het ding steeds van mijn neus en de zon is even achter de wolken verdwenen, dus dan moet dat wel kunnen. Een Zonnebril beschermt je ogen echter niet alleen tegen de zon, maar ook tegen alles wat in je oog kan vliegen: blaadjes, takken, stof, muggen, vliegen en ook tegen wespen, jawel en laat ik nou net een botsing met zo'n beest hebben op een zeer ongelukkig moment. De wesp steekt van schrik gelukkig net onder mijn oog, maar ik voel de huid daaronder gelijk zwellen. Ach, denk ik, dat kan er ook nog wel bij. Even voel ik een felle pijn onder mijn linkeroog. Ik stop om er wat koud water op te deppen en daarna is de pijn snel over. Ik denk dat de angel er niet helemaal in zat. Op zo’n moment moet je er maar niet teveel over nadenken, want je moet verder. Dat werkt het beste. Wel geeft dit de doorslag om mijn gastfamilie een berichtje te sturen dat ik wat later ben. Ik deel hun mee dat ik het traject heb onderschat en dat ze niet moeten schrikken als ik met een horroroog voor de deur sta. 

Natuurlijk staan de mooiste huizen op de hoogste heuvels, zo ook dit huis. Om deze woning te bereiken, moet ik de laatste halve kilometer echt tot het gaatje gaan. Nog een kwartier later dan aangegeven, kom ik helemaal bezweet als een uitgetelde, hijgende kip bij mijn logeeradres aan. Gelukkig is mijn oog wel bijgetrokken. Daar word ik welkom geheten door een Vlaamssprekende vrouw in hardloopkleding. Leuk, ook een sportieveling, denk ik. Even later ontmoet ik haar man die er ook sportief uitziet. Het adres waar ik nu ben, is zeer gewild omdat het dicht bij het centrum van Lyon ligt, en € 25,00 voor een overnachting met ontbijt is gewoon een schijntje. Gisteren hadden ze nog twee Nederlandse Canadezen die in Quebec wonen bij hen te logeren. Leuk, denk ik, daar was ik vorig jaar. Hopelijk haal ik die mensen in. De taakverdeling van deze familie spreekt me aan. Hij is huisman en zij werkt voor een Duits bedrijf hier in Lyon. Dit zijn dus echte expats. Hun twee kinderen gaan naar een internationale school en zitten met kinderen uit allerlei landen in de klas. Blijkbaar hebben ze het hier prima naar hun zin. Ik ben terechtgekomen bij een echte sportfamilie. Aan tafel wordt er veel over het sporten en de prestaties gepraat. Moeders gaat vanavond nog een uur hardlopen omdat ze zaterdag aan een halve triatlon meedoet. Ik geef ze te doen in deze hitte. De vader neemt vaak deel aan hardloopwedstrijden in de bergen. Loeizwaar is dat! Ook de kinderen sporten veel. Hier dus geen ontzag of bewondering voor mijn fietsreis en ik ontvang ook zeker geen preek. Wat ik doe, is voor hen de normaalste zaak van de wereld!

Vanavond eet ik eindelijk weer eens een goed stukje vlees en daar ben ik blij om. Na het eten wil ik mijn volgende verblijfadres regelen. Daar ben ik wat langer dan normaal mee bezig omdat het moeilijk is om een geschikt adres te vinden. Als ik om 22.00 uur mijn slaapkamer verlaat om de avond nog even gezellig met mijn gastgezin af te sluiten, is alles donker beneden. Iedereen ligt blijkbaar al in bed. Oeps, dat had ik niet verwacht. Dan kruip ik zelf ook maar onder de wol, nou ja wol. Daar is het vannacht een beetje te warm voor.

Beste lezers, 

Even een extra berichtje. Jullie zullen wel begrijpen dat ik op dit moment al een stukje verder ben dan Lyon en wel in de prachtige stad Avignon. Morgen vertrek ik op de fiets naar mijn eindbestemming. Die plek ligt nog zo'n 20 km van de Middellandse Zee vandaan. Ik wil op 14 juni een fietstocht naar de Middellandse Zee maken. Jullie lezen er nog over.

Voor nu wil ik jullie allemaal hartelijk bedanken voor alle positieve en bemoedigende reacties die ik van jullie heb ontvangen. Echt geweldig! Dat maakt het voor mij zo leuk om deze tocht te maken en dit blog te schrijven. Ik stop natuurlijk niet met schrijven. Er volgen nog een aantal verhalen die echt de moeite waard zijn om te lezen. Ik wens jullie vanuit een onweersachtig Avignon nog veel leesplezier toe. Hartelijke fietsgroet, Lydia