Enkeltje Walcherse kust - Mediterranée per fiets, dag 4

Cuiry-lès-Iviers

31 mei 2023 

Rustdag

Mijn moeder vroeg me gisteren waar ik vandaag naar toe zou fietsen. Wil je me dood hebben, vroeg ik haar. Ik geniet enorm van alles wat ik zie, maar het fietsen gaat niet vanzelf en dat is maar goed ook. Wat enorm meewerkt, is het weer. De temperatuur is precies goed, zo tussen de 18 en 23 graden, droog, zonnig én, en dat is echt een luxe, noordoosten wind. Ik heb hem vrijwel constant mee of schuin mee. Hoe vaak heb je dat in deze tijd van het jaar? Dit extra duwtje in de rug is zeer welkom. Ik prijs me gelukkig. 

Vandaag besluit ik wat te schrijven voor mijn blog, ik doe boodschappen met mijn gastvrouw en natuurlijk moet de was worden gedaan. Ook krijgt mijn fiets een onderhoudsbeurt. Verder geniet ik in Carolines tuin van de rust en de stilte en het prachtige uitzicht. Heerlijk, dit is echt vakantie!

Aan het eind van de middag trekt Caroline een fles champagne open die ze voor haar verjaardag heeft gekregen. Ik hoop dat dit een voorbode is voor de uitslag van mijn tentamen Nederlands-Frans. Ik heb afgelopen zaterdag namelijk voor de vijfde keer geprobeerd dit tentamen te halen. Deze keer moest ik een tekst vertalen over het Meisje met de Parel van Johannes Vermeer, een interessante tekst, maar wel erg technisch, dus ik vrees dat het me weer niet gelukt is. Elke keer haal ik het namelijk net niet. We wachten maar af. Mijn leven hangt er gelukkig niet vanaf. Toch zou het geweldig zijn als ik het zou halen, want dat zou betekenen dat ik eindelijk het derde jaar heb afgerond.

Caroline en ik hebben echt een klik. We staan ongeveer hetzelfde in het leven. Dat zorgt ervoor dat de gesprekken wat meer diepgang hebben. Natuurlijk zijn er ook verschillen. We schelen 15 jaar, zij heeft drie dochters en is getrouwd geweest. Het is fijn om te horen dat ik een dankbare gast ben die makkelijk in de omgang is. Ook mijn eerste gastheer gaf aan dat ik veel vrolijkheid en energie in me heb. Best grappig eigenlijk, want ik besef meteen dat dat een week geleden wel anders was en mijn collega's zullen dat zeker beamen. Blijkbaar geeft zo’n fietstocht veel positieve energie en straal je dat uit. Wat ook meewerkt is dat ik geen verwachtingen heb. Daardoor voelt alles als een cadeautje en krijg je veel.

Overal eet ik wat anders, is de omgeving anders en zijn de mensen anders. Ik ben dankbaar voor alles wat ik ontvang en dat laat ik merken ook. Zo maak ik de balans op en ik kom al gauw tot de conclusie dat deze fietstocht tot nu toe veel mooier en leuker is dan ik had verwacht. Het is niet super, nee, het is grandioos en ik hoop dat meer vrouwen die dit eigenlijk niet durven, maar het wel graag zouden willen, hun fiets pakken en er lekker in hun eentje op uit trekken. Je moet het gewoon doen! Ik doe het op een gewone fiets, dus met een elektrische moet het nog veel makkelijker gaan!

Die avond eten we lasagne, iets dat ik thuis bijna nooit eet, en het smaakt zoals altijd heerlijk. Caroline heeft er echt haar best op gedaan.