Parfait

10 juni 2022

Saguenay

Het uitzicht is werkelijk adembenemend, het bed is zo perfect en het bad zo zalig, dat deze pluspunten alle andere tekortkomingen van het hotel tenietdoen. Bij aankomst verwachtte ik namelijk aan te kunnen schuiven voor het diner. Helaas, het restaurant was nog gesloten. Er zat die avond niets anders op dan een kippen pie en een salade bij de slagerij in de buurt te halen. Ook bleek het zwembad, waar ik toch wel naar uitzag, nog niet open te zijn. Toen ik de baas van het hotel bij aankomst vroeg  om me te adviseren over activiteiten in de omgeving, drukte hij me een folder over Saguenay in mijn hand. Hij had er duidelijk geen zin in om me nog wat meer uitleg te geven.

Verder is het de volgende ochtend niet mogelijk gebruik te maken van het ontbijt in verband met een personeelstekort. Ik heb op dat moment even de neiging om in de ‘zeikmodus’ te schieten, maar ik roep mezelf tot de orde omdat ik besef dat ik daar niets mee opschiet.

Voor het eerst kom ik tijdens mijn vakantie in een wat grotere supermarkt terecht. Het is me in Quebec opgevallen dat een drogisterij er aan de buitenkant net zo uitziet als een supermarkt. Ik heb me hierdoor al een keer vergist. In de supermarkt koop ik wat eten om de dag door te komen en ’s middags maak ik nog een rondje door het park langs de rivier. De plaats Saguenay werd in 2002 gevormd door de plaatsen Chicoutimi, Jonquière en La Baie en telt bij elkaar zo’n 150.000 inwoners. De stad ligt prachtig aan de Saguenay rivier tussen de heuvels en daarachter doemt het middelgebergte op. Toch blinkt de stad niet uit in mooie historische gebouwen en is er niet echt een gezellig centrum. Ik verblijf zelf in Chicoutimi.  

’s Avonds ga ik de stad in om uit eten te gaan. Ik stap een knus uitziend restaurant binnen en vraag vriendelijk aan de gastheer of hij een tafel heeft voor één persoon. ‘Oh, u bent maar alleen? Nee, dat lukt niet, we zitten vol, helaas.’ Als ik met drie vrienden of misschien maar met zijn tweeën was geweest, dan had het restaurant waarschijnlijk een stuk minder vol gezeten. Ik laat me door deze afwijzing in eerste instantie wat ontmoedigen, maar herpak me en waag een nieuwe poging in een wat goedkoper uitziend restaurant. Daar kan ik wel terecht. Ik ga daar voor mijn favoriete gerecht, een Poutine, deze keer met paprika, ui en champignons. Ik maak mijn keuze bekend aan de serveerster en die bevestigt mijn bestelling met ‘parfait’. En zo reageren alle serveersters in Quebec, is mij opgevallen. Toen ik het voor het eerst hoorde, dacht ik: Oh, ik heb vast de perfecte keus gemaakt, de serveerster staat helemaal achter mijn beslissing! Al snel begreep ik dat het woord meer een soort bevestiging is van een bestelling. Zoals wij in Nederland zouden zeggen: ‘Oké, de bestelling komt eraan.’ Het klinkt grappig en in ieder geval positief. Als dessert bestel ik een warme brownie en ook dat is dé perfecte bestelling volgens de serveerster.

Als ik weer zo’n drie kilometer terug naar mijn hotel loop en dat is geen straf, maak ik een foto van een auto. Niet omdat het model zo bijzonder is, maar omdat er aan de voorkant geen nummerbord zit. Het ziet er gek uit, alsof de auto nog niet klaar is om de weg op te gaan. In Canada hoef je alleen maar aan de achterkant een nummerbord te hebben. Dat zou in Nederland een hoop verkeersboetes schelen, denk ik. Verder onderscheiden de nummerborden van de verschillende regio’s zich door een leus. Die van Quebec is: Je me souviens. De interpretatie van deze slogan roept veel discussie op en dat is juist de bedoeling opdat iedereen zich er zelf een mening over kan vormen en er een eigen invulling aan kan geven. We trekken onze lessen uit het verleden, we denken terug aan de rampen en tegenspoed in het verleden en herinneren ons de glorieuze tijden van Quebec, zou een interpretatie kunnen zijn. Bij mij roept het iets op van: Laten we trots zijn op onze provincie Quebec en dit nooit vergeten. Hier is het perfect!